безимен (прид.) - костур (имн.)

Колеж, лажен мирис на јунско сено, очај, а негде, од некои грмушки и од стеблаци, се довикувале крескави и безгрижни сојки, саможиво обземени од љубов и без најмала возбуда за она што се случувало на тоа безимено место, утрешна татковина на безимени костури, на десет мртовци во неполна половина на час, премногу за неголемите народи на дел од Полуостровот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)