Поради сите тие причини, а најглавно затоа што Македонците за своето ослободување од грчкиот патрик и од Турција до последната руско-турска војна работеа заедно со Бугарите под името Бугари, а местата за таа борба беа околу Бугарија, т.е. во Стамбул, Влашко, Југозападна Русија и Србија, кои (места) помагаа во ослободителната работа најмногу да бидат застапени Бугарите, – помогнаа да се објави источното бугарско наречје за литературен јазик на Бугарите и Македонците.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
На источнобугарското наречје сега се гледа како на најтипично и најчисто од туѓо влијание бугарско наречје.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Тие се немаат во главното бугарско наречје – источнобугарското што служи и за литературен бугарски јазик.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Сега пак случајот го издигнал за литературен јазик на Бугарите источното бугарско наречје што се наоѓа на крајната спротивна страна од Македонија.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Во Македонија нема јазик, ами има многу наречја различни меѓу себе, но сите сродни со бугарските наречја и со нив составуваат една целина – бугарскиот јазик.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)