весел (прид.) - човек (имн.)

Весел човек. („Забега овој“, го притисна гласот, ама за инает, црвеното на семафорот му се запали пред нос).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Да видиш она ка ме зграпчи сега, исто кату пајако на муута шо и праа. Крфта ќе ми га исцице.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Веројатно, затоа што бев мошне весел човек, кој со радост го гледа широкиот Божји свет, кој ја одложува работата заради смеа, шега и низа од сложени анегдоти, што ги освежуваше другите, зафатени со работата, со здодевните сметки и интриги.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Дојденецот ни се прикажа како весел човек кој сака да се пошегува најнапред со себеси а потоа и со другите.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Јас работев во канцеларијата крајно несмасно и до денес не можам да сфатам, зашто мене таму ме трпеа шест години, мрзлив, јас ја гледав работата со одвратност и по секој повод спорев не само со благајниците, но и со директорот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Изгледаше доста весел човек.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)