вечен (прид.) - сон (имн.)

И падна во вечните сништа, остави мајка да тажи.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
И луѓе кои се плашеа да заспијат, и луѓе кои се плашеа од будењето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Татко, сепак, на крајот, се вратил на Балканот не исполнувајќи го веќе никогаш мајкиниот вечен сон.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Туку ај по ѓаволите со јаловите сонувачи На кои ене и на билбордите им течат лиги Макар за едно само едно асолно сонче Е нема де нема секој каква што прилега сонувачка мантра Ниту му прилега на секој сон Да се вее како знаме на јарболот Пред палатата на вечните сонови Што се однесува до мене Си знам дека од пишаното не се бега Па стига ми е и сонувалникот
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Во небеската синевина поигруваа зраците на сонцето, а утринскиот ветерчок ја мрсеше косата на витките палми.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Картагинските статуи, тука веднаш крај морскиот брег, крај напуштените форуми и арени, го продолжуваа вечниот сон. Само лицата со време им се обезличуваа. Бавно замираа...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Навалува глава врз кундакот и, нишајќи се, полека затвора очи и во неа се раѓа желба не да дремне, ами да заспие со вечен сон, да се изнаспие не само за оваа ноќ, ами за сите ноќи поминати во долгите војнички маршеви под снег и дожд, во магла и во жега и во долгите бдеења на исчекување да почне бојот и за сите долги неспиени ноќи по бојовите; да се изнаспие и за себе и за сите кои мечтаат да спијат, заборавајќи го лебот и не мислејќи на вода...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Тука имаше луѓе кои не можеа да заспијат, и луѓе кои лежеа како во вечен сон.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Драги мои, вечниот сон знае да биде немилосен кон несоницата.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)