Друга можност е субјектот, како постечкиот Уметник, да ја напушти потрагата по вистинскиот објект и да пронајде специјално уживање токму во тој недостиг - во пост, на пример.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)
Субјектот обележен со суштински недостиг никогаш не го пронаоѓа објектот што ќе го исполни тој недостиг: како во случајот на „Уметникот што пости” од расказот на Кафка, не постои вистински објект (храна, на пример) којшто би можел да го задоволи субјектот.
„МАРГИНА бр. 34“
(1996)