Имено, така означениот настан ми се открива дури во иднината: „Јас (сѐ уште) (не) сум роден“, но во идно време, во форма на некое минато на коешто никогаш не сум присуствувал и кое од тие причини секогаш останува ветено - и затоа секогаш повеќекратно.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Не, ако нешто не можам да посакам, тогаш е токму тоа, сеедно дали станува збор за она што вие го нарекувате “билошко раѓање”, преобразено во објективноста на личните податоци, или пак за „вистинското раѓање“. 28 Margina #11-12 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)