воденица (прид.) - камен (имн.)

Ранетиот се возбуди. Клекна зад воденичкиот камен и ја сврте пушката кон вратата.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Мора така - не виѓава. Кривите редови на буквите се леат со хартијата, хартијата со воденичкиот камен.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)