возен (прид.) - ред (имн.)

Возен ред Камионот што собира ѓубре поминува во десет навечер, со жолтите ротациони осветлувајќи ни ги прозорците.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Мораше да се потрчува за да се затопли човек додека гледа во таблите, во многубројните табли, поставени на перониоте на кои е испишан возниот ред, на кои патниците го бараа „својот“.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Впрочем, тој добро го знаеше уште од порано возниот ред на меѓународниот Балкан-експрес, ги следеше сите сезонски промени, понекогаш го пречекуваше и испраќаше возот без никаква причина, да патува или да чека некого.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но, секогаш кога ги правеше плановите за излегување мораше да го знае возниот ред на возовите и кога татко и Никодин се враќа дома.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Зашто, ако овој писател со истата леснина како и Исмаил Кадаре се ориентира во лавиринтот на балканскиот простор и време, тој со Данило Киш ја споделува величината на највозбудливиот омаж, посветен на најпотресниот лик на Таткото: во романот Градина, пепел на Киш, незаборавниот Едуард Сам настојува да го состави универзалниот возен ред, додека таткото на Старова сака исто така да оствари еден колку огромен, толку и хемерички проект:
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Постојано сретнував Американци, можев совршено да го читам планот на Њујорк, го знаев на памет и возниот ред на американските возови, бидејќи од таму порачував каталози, тоа беше моја најомилена забава.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
И навистина, не само што Хичкоковите американски филмови добиваа сѐ поширока публика, тие во секој поглед беа и полични и позрели, поосмислени и пооригинални, повешто направени и посериозни дела од сите оние што ги создаде во „зрелото доба”.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Наскоро ќе ти бидам потребен.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Знаев: кога ќе се врати, според својот возен ред, не ќе се сеќава веќе на трговците.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Татко кој често и неочекувано се препушташе на фугите на егзилот, верувајќи дека во постојаниот бег се крие спасот на семејството, неретко одеше на железничката станица во Скопје да го проучува возниот ред на возовите кои го напуштаа Балканот, знаејќи дека нема никогаш да отпатува со ниту еден од нив.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Горе, високо во планините, на заснежена полјана поделена со граница, не презедоа други камиони, а од нив возови кои без возен ред не пренесоа на север во ширни и зелени рамници...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Се случуваше да стигнеме навреме, според прецизните Таткови проверки на возниот ред, а таму да го нема нашиот Балкан-експрес.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Пред да стигне возот, Татко, како најзагрижен од сите патници кои вистински патуваа, се распрашуваше за непредвиденото доцнење на возот, за промената на возниот ред.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Таа пет пати се има јавено во железничката компанија: чекаше одговорниот да се врати од одмор, да се врати од боледување, да дојде во канцеларијата и на крај сепак излезе дека не може да се предвиди кога возот поминува преку овој мост. Тоа е локален воз.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
А немаат возен ред.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Го приготвуваат во последен момент, никој не знае точно кога.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)