Потоа, во истата врева, само малку постивната и навидум организирана, рибите се пржат во кујната на ресторанот преку врски, а ручекот се спојува со вечерата, без вообичаена прошетка по брегот на езерото.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Татко ми, кога ги оставаше книгите, излегуваше на својата вообичаена прошетка.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)