глупав (прид.) - и (сврз.)

Се прошчам, кршам вошки и велам: ако и ние утре за една коза или за едно глупаво и невино хихикање, како овој што се смееше пред малку, ќе го клајме народецот да крши камен, е, тогаш...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Се интересира за човечката сексуалност на посебен начин, на ист начин како што се интересира за водената енергија или за електрицитетот... Тоа е форма на енергија, тоа е форма на човечка енергија и активност која интригира. Големото стакло јасно се занимава со тоа.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Секој збор кој ви го говорам е глупав и виновен.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Гледа Богдан колку понекогаш е глупав и беспомошен животот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Всушност, на платното немаше ништо друго освен кругот и потписот, но авторот беше многу љубезен и несебично одвои време да ми ги воочи горенаведените подробности, а тие беа толку очевидни, што ме фати срам поради моите глупави и излишни прашања.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Ако треба да изградам хиерархија на успешност или вреднување на личноста според убавината и интелектот, ќе ги издвојам следните: 1. глупави и грозни; 2. глупави, а убави; 3. паметни и убави и 4. паметни, а грозни.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
„Контрола на билети“, ми вели еден што повеќе прилега да биде истерувач во диско, а јас глупава и по малку глува, блеам во него како недоветна, да не речам мутава, а тој ми ја граба картата од рака, во која сум го стиснала несвесно... и ми ја враќа.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Тој во својава фабричка облека. Сепак не беа глупави и не пукаа.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Остави им ја глупоста и лошотилакот на глупавите и на лошите. На нивниот ум и поведение.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)