гол (прид.) - газ (имн.)

Потоа заповеда првин Амди ага, потоа Лазор Перуноски, потоа Ордан Бришкоски, секој од своја страна да му удри на Симиќа по гол газ рамно по петнајсет стапови, а потоа да го исфрлат што подалеку од синорот на Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Потоа со Ујдаа и со камења, разоружани, ги спопашкаа прудолу низ оградите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Потоа ги отераа на срецело и на секого по гол газ, на очиглед на луѓето, му удрија 25 стапови.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кај сега ќе одам со гол газ, а? Зошто ли не ме уби, туку ме -посрамоти?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кога ќе им речам на моите кои шетаат надвор, среде бел ден на сретсело да ти удрат едно дваесетина стапови по голи плеќи и гол гас, тогаш ќе научиш и цел живот ќе памтиш и на другите ќе им кажуваш.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Се пареа како животни; таа стенкаше и бараше да се зарие во неа до коска; токму така, до коска; Фисот стенкаше, мрдаше со голиот газ, а Луција бараше уште; во еден момент, таа ме погледна и рече: „Фис, некој нѐ гледа“.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ако се задржиш подолго, може и со гол газ да те истераат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе се губи главата, си мислам, со гол газ ќе нѐ најдат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се смееме на гладно срце, што се вели, на гол газ се смееме. И во душата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
од секаде ги бркаат домородците, а ако излезеш еднаш, враќање нема, си фрлил камен зад себе, оние што се инаетат ги клукаат со сол, а вода не им даваат, ги полнат со рицинус, со струја и со спици, со киселини и со куршуми, со гол газ на гол мраз им го бришат паметењето, да немаш родно место, да не спаѓаш никаде, склучува договори и со Бугарија и оттаму си ги зема Грците, а Македонците ги брка во Бугарија, секаде ги поттурнуваат, им ја истргуваат земјата од под нозете, на ненадејно ги фаќаат; жените велат: не ни чинат мажите затоа е вака, а никако не си и никако не е; секоја година нов ветер, нова вејавица,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сум седел и со гол газ на куп мраз. Цели часови. Резултатот, Нумо, ист како и со маслото.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)