градски (прид.) - кафеана (имн.)

Откако го испија и второто кафе во една од градските кафеани, Виктор продолжи: - А сега девојче, имам еден предлог.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Влеговме во Прилеп, поминавме покрај стариот театар, покрај пазариштето и чаршијата, бевме веќе во центарот кај градската кафеана и Предо само подгледнуваше накај Живко за навреме да најде место за паркирање, но Живко молчеше и само се смешкаше, а кога веќе излеговме од градот и мислевме дека сме го прошишале и Прилеп, Живко го натера да подзапре и не го остави да продолжи по асфалтираната угорница на Плетвар туку го скршна по стариот пат преку Бабуна по кој веќе никој не одеше.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
- Кој ли? Па таа, работничката класа, која денес си седи во градските кафеани.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Така по градските кафеани се пие кафе.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)