Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Она на што најпрво се сети тој беше да се обрати до ССМ, од каде што доби мошне добри правни совети за валидноста на известувањето што го доби, а беше запознаен и подучен за неговите права од работен однос.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Имено, во тоа време на неговата работната позиција, беше поставен друг човек, негов колега и соработник, за кого што С. С. нема никакви персонални замерки – ниту за неговиот однос спрема него ниту, пак, за вршењето на работата.

„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)

Но сега, за овие луѓе татко ми беше сосем друг човек. Нивен.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

До него се намести да седи друг човек.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Гостите со убав миризлив тутун ги почести дедо Петре.

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Одеднаш тој беше друг човек, буден и подвижен.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Неговата мисија завршила и затоа мозокот му го извадиле и му го вградиле на друг човек.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Заминувањето во царството небесно, од година во година, сè повеќе го преокупира како есхатолошка тема со која рабинот се занимава и како духовник, но таа тема сè повеќе и го заплашува; и него, како впрочем и секој друг човек на негова возраст.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Беше тоа еден лек и немарен начин на надмошност, што и пријател му како самиот да го бараше: како од устата на друг човек да ги слуша своите сопствени внатрешни слатко-пакосни потфрлања.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

И јас, ете, само во присуство на еден мал зрак станувам друг човек - поспокоен, посигурен...

„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)

Не сум јас, човек, Ритон, вљубен во друг човек, туку човек вљубен во авантурата, која што никој друг не беше во состојба самиот да ја изведе.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Мислам дека ниеден друг човек што воопшто го познавам не би можел ни одблиску да биде толку добар Маклабас како Илија Даскалов.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

„Не, овој не е мојот Крстан, овој е друг човек“ - си мислеше и нишаше тажно глава.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

- Црн, но вкусен и здрав, - рече другиот човек, помлад, симпатичен, со очила, чии жолти тенки рамки светкаа во скудната светлина на колибата.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Иако сè беше исто како што го беше оставил, во собата се чувствуваше здивот на друг човек.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Исто како што може да се покаже дека темите на недостижноста и сексуалната фрустрација биле пресудни за концепцијата и создавањето на “Етан доне..” -елементи за кои знаеме дека се одраз на приватниот живот на уметникот - не е ли исто така можно сознанието дека постоењето на ова дете извршило влијание врз почетните идеи за темата и изгледот на “Големото стакло”, кое покрај другото е започнато во 1912 година, една година по раѓањето на ова девојче?

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Во свеста на Дишан раѓањето на детето можби се идентифицира со Жана Саре како невеста, иако во тоа време таа веќе била мажена за друг човек (за агент на една осигурителна компанија кој го одгледал девојчето како свое).

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Се мениле тие, и селанецот продолжил патем. Погоре сретнал друг човек.

„Улица“ од Славко Јаневски (1951)

Една девојка е сигурна дека некои нејзини мисли се всушност туѓи наметнувања, и прави спротивно на нив - ако прво помисли: овде ќе ја преминам улицата, веднаш потоа се спротивставува, и преминува на некое друго место; ако си рече: „Време е да јадам“, во следниот миг решава да остане гладна до следниот ден; ако си помисли, додека пие вода: „Пази да не ти се лизне чашата од рацете,“ уште веднаш ја фрла чашата на подот.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Петмина млади пријатели одат во Тубинген со некаква светост во срцата, како да одат на поклонение, затоа што таму, во домот на столарот Ернст Цимер, живее Фридрих Хелдерлин.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Еден друг човек верува дека сите мисли кои се јавуваат во него некој друг ги внел во неговата глава.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Тоа исто прашање на сосема друго место го поставува некој друг човек, тоа исто прашање во некое друго време го поставува некој трет човек, тоа исто прашање на различни простори и низ разни времиња го поставуваат неброено многу луѓе.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Тој сам и не се вика Петар, туку се вика: „јас“ Се ползува со неговото име само кога треба да се различи од многу други луѓе слични на него.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Нунковците му клаваат едно име на кумчето за тоа со него да се разликува од другите луѓе, деца, жени, моми.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Таа не умееше да му каже ни тогаш, по толку време, по речиси цел еден живот зад себе, зошто љубовта за секого од нас се крие токму во еден, а не во друг човек.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

На друг човек не би му дал, но тој не е човек, му го кажав тоа“.

„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)

- Одамна било. Ако тоа не го памети Савка на Благоја, друг човек нема во селото кој би знаел.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Неделкојца Сивеска врви покрај мене и пак прашува: - Сигурна си дека го виде Неделка мој, вели, да не си видела друг човек?

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Но состојбата со нејзините главоболки значително се подобри уште по првата тераписка консултација, кога таа за прв пат на друг човек му зборуваше за проблемите што ја мачат.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Од двата европски модели за нацијата, Третиот свет во најголем број случаи го усвои оној полошиот и тоа со активен благослов на учените луѓе од Запад. (...) Имено, токму во моментот кога на другиот човек му се враќа неговата култура, му се одзема слободата: неговото сопствено име исчезнува во име на неговата заедница; отсега тој е само примерок, безличен претставник на еден посебен вид суштества.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Дишејќи го истиот воздух како и другите членови на неговото племе, раѓајќи се како било кој друг човек во еден историски и расцепкан свет, уметникот не може да тежнее кон некакво моментално пристапување кон универзалното.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

- Одамна било. ако тоа не го памети Савка на Благоја, друг човек нема во селово што ги знаел.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Кога по некој месец доби слободен ден во текот на неделата и предојде кај Аниса, ја затекна со друг човек со кој седеше на истиот кауч како што седеше со него и пиеја кафе и пијалак како што и со него пиеја и беше облечена во проѕирна наметка како што и нему му се облекуваше за да ѝ се гледаат облините на телото и го допираше со голите колена како што го допираше порано и него.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Пред Татко беше друг човек, кој стануваше похрабар, порешителен, вистински европски демократ од лева ориентација.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Во првичното значење во турскиот јазик поимот kudo го забележа како проводаџија, посредување при женидба, но и како никаквец, озборувач, додека во другите балкански јазици значењето се пренесуваше со различни нијанси на дејство на пренесување на лошотии од кодошот за друг човек, најчесто за материјална корист.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Рецепционерот го виде Камилски без митското куферче, му се виде како друг човек и нешто запишуваше без да го покаже изненадувањето.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Тогаш стануваше друг човек! Забораваше на сѐ и на сите.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Чукнал на вратата, влегол сосе вреќите товарени со брашно и се прегрнал со побратимот и се поздравил со другиот човек кој му бил брат.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Тој поглед не беше во склад со нејзините очи, секогаш исполнети со љубезност и топлина упатени кон соговорникот, но ваквиот впечаток избиваше од втор план, од зад очите, и во тоа Ема насети во дамата друг човек.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Во тој момент ти за мене беше сосема друг човек, службеник што се држи до пропишаните норми, ладен во односот со луѓето и неподносливо горд на таквата поставеност.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

„Е, и јас истото го мислам. А гледај чудо, ги напишал еден сосема друг човек, турскиот поет Дулгер заде Мехмед ефенди.

„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)

Симон веќе не трпеше да бидам пред очите на друг човек.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

Тука пред него како да беше Костадин на Петра со друг човек во неговото тело.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Но на отец Иларион душата му се исполнуваше со милина што таа е веќе друг човек.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Затоа талкањето дури потоа почнуваше: требаше прво да се најде кола што ќе ги пренесе останките, требаше потоа да се најде човек што ќе го откопа стариот гроб, требаше потем да се најде друг човек што ќе го закопа новиот гроб, требаше најпосле да се најде поп што ќе ги смири останките на мртвиот.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

2. Екстаза Така човекот оди во пресрет на другиот човек небаре оди во пазувите на својата смрт.

„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)

Далеку на брегот еден друг човек, кус, аглесто граден, чекореше сам сред мирното време.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Па тогаш поштедете ме!“ „Но, понекогаш се случува, продолжи царот тажно, еден да мора да ја загуби убавината за да можат другите да сочуваат барем дел за себе. Не се плашам од тебе туку од некој друг човек.“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Кој човек?“ „Некој друг човек, што, гледајќи те тебе, ќе направи машина од блескава хартија и бамбус, како оваа овде.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

„Чудно дишеш. Поткашлуваш“, возвраќа другиот човек. Правилно одговарам: „Можеби малку застуде.“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Но, тој друг човек ќе има ѓаволско срце и ѓаволско лице, и убавината ќе исчезне. Од таков човек се плашам.“

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Еден од нив, во беспрекорна облека, со цвеќе во реверот, спокојно и сигурно седеше и течно разговараше со другиот човек, кој постојано ги прекрстуваше нозете, правеше гримаси, пелтечеше, постојано беше немирен чепкајќи си го носот, и се вртеше во својот стол.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Дури кога заврши разговорот, кога пациентот стана, се наклони и го напушти подиумот, јас сфатив дека д-р Мек Нивен беше човекот кого го сметав за пациент.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Толку заумен и посрамен, што не му ни текна да се одбрани, да рече дека така морал, како што им велеше на другите луѓе.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Не сум видела после него друг човек да се качува толку лесно по столбот на својата нигднина.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Ништо чудно. Стануваш друг човек.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

А тој наеднаш како да се престори друг човек.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Дури и родената мајка ќе се исплаши кога ќе те погледне в очи.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Секој човек расте, учи да сака со помош на друг човек.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Не можеме да бидеме странци еден на друг, да потрошиме цел еден живот и пак да останеме туѓинци.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Човекот како сенка во ноќта бара друг човек сенка, мермерно лице, одраз на месечина врз бели стени, а без месечината небото осамнува, умира сонот.

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Се присетувам на стихови кои ги напишав многу одамна: Лавиринти, изгубени судбини...

„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)

Тогива му она говорила: „Првата жена царева родила оваја девојка, ама не е сос него, ами сос некој друг човек зол, зашто е от лош татко, затова и она сè лошо чини, сака да посрамоти царскиј дом.

„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)

Но тоа е само сличност, бидејќи типично борхесовскиот расказ не цела толку - како во конвенционалната проза - да фати “цртичка од животот”, колку да предложи нешто од аргументум тхеологицум или пхилосопхус.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Јас бев баш детинест Харвардски професор што го прави својот голем истражувачки проект со дроги. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 69

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Оваа стратегија настана од убедувањето дека „изумите на филозофијата не се ништо помалку фантастични од изумите на уметноста“, и од неотповикливото гадење спрема книжевниот реализам кој често се поистоветува со баналноста, со предвидливите, па дури и со здодевните страни на животот. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 213

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

А Бароуз рече: „О, срање. Еве доаѓаат. Скаути. И тие ќе го спасат светот со дрога. Да, сигурно.“

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Многу негови кратки раскази го прават токму тоа: ги претставуваат нестварностите (човекот што сонува друг човек и го воведува во стварноста, библитеката со нечитливи книги, една година содржана во минута) во коишто читателот препознава концептуализација на метафизиката и хипостаза на теологијата.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Па сепак, тоа се раскази, заплети во чијшто след на настани и во меѓусебните односи на ликовите е пренесено нешто налик на животот што ни е познат од секојдневието.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Почнав да им зборувам за овие нови дроги, и, се разбира, тој знаеше многу повеќе за дрога од кој било друг човек на овој свет!

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Сè ми се чини дека е друг човек откако некој му кажа дека мајка ми не е мртва, како што тој веруваше, туку дека живее некаде во странство и дека постојано ја наоѓаат камен пијана по ноќните клубови.

„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)

Се премислија кога веднаш по него се зададе друг човек како води магаре без самар.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Тогаш јас самиот на себеси си го поставив прашањето: како може да се донесе една таква одлука со која на местото што го барам јас да се постави друг човек.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

И еден друг човек се разбуди во мене, вели, некој кого не сум го знаела дотогаш, а постојано живеел во мене.