Зборувам со нив, им објаснувам што се случува во сцената, што сакам да постигнам со таа сцена, зошто прават некои одредени нешта - бидејќи актерите се врзани за приказната, но еден единствен поглед може различно да влијае на таа приказна.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Ни да ги видиме двете езера со еден единствен поглед, ни да ги одмериме серпентините по двете стрмни падини на планината, ни да стапнеме по крцкавиот белутрак на карпите, ни да скубнеме некое стракче од лековитите тревки меѓу камењата.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Дури и навестувањето на насмевката кога таа вели: „Со што можам да ве послужам, господине?“
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Сега стоеја, сите шест, со своите шилести муцки, опрени во неговиот прозорец, на десетина метра од него, а тој на своето лице просто го сеќаваше оној нивни единствен поглед, што го проголтнуваше.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)