Промените во Милеровото општество и во околностите на неговиот сексуален и емотивен живот биле толку пресвртни, што она што стрчи како бизарно и што плаче за објаснување не се дречливите контрасти со минатото, туку истрајните континуитети – упорните моќ и привлечност на светот на чувството што го познавал пред воопшто да можел да ја претпостави преобразувачката моќ на геј-гордоста, пред воопшто да можел да успее да заземе и да насели некаков геј-идентитет.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Не сакаше да има никаков емотивен живот ниту во средно училиште ниту за време на студиите.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)