Седат сите околу масата, за децата, се разбира, нема место, тие се во другата одајка, го гледаат и го слушаат Димостена, а тој го држи лицето како кадро што почнало да се губи од хартијата и ги пушта своите така да се рече излитени зборови, кажувајќи за затворскиот живот и тоа го поминува само со десетина во кои се нагнетени пет шест и повеќе години.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Првата за нив значела ставање веднаш крај на тешкиот затворски живот, а втората значела само одложување на крајот.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)