збрчкан (прид.) - лице (имн.)

Потоа извади некакво шамивче и си ја избриша потта од збрчканото лице.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Тој беше огромен човек, со грива од мрсна сива коса, со обесено и збрчакно лице и со дебели црнечки бузи.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Му се стори како да ја гледа сликата на Лондон, онака простран и урнисан, град на милиони канти за отпадоци, измешана со сликата на г-ѓа Парсонс, жената со збрчкано лице и со разбушавена кадрава коса, како безнадежно се мачи со затнатиот одвод за ѓубре.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Пламенот заигра со мрежестите шари и му го осветли долгунестото, збрчкано лице со ретките мустаќи свиснати надолу и слепени за сувите образи.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)