збунет (прид.) - не (чест.)

Од разделбата збунети не го ни испративме – па ни тој не ни рече збор.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Стоеше така збунет не можејќи да продолжи со работа.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
- Зошто, - присторе Коте и одеднаш збунет не знаеше што да дорече. - Ќе ти кажам, - рече Проедросот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)