Јас го погледнав стрештено, оти првпат бев чул некој друг освен мене да верува во такви сказанија и измислици како што се минати и идни животи овде, на земјава, пред да се упокоиме засекогаш во царството вечно Негово, во станот небесен.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Сѐ што речеш ил помислиш не стивнува Тук, останува, тлее во вечната правда Не порекнувај оти дур в идни животи ќе страдаш Не се шегувам, не, ова не е никаква парада На хирови и суети, туку уште од доба стара
„Сите притоки се слеваат во моето корито“
од Марта Маркоска
(2009)
Оттаму треба да дојде мојата надеж за некој иден живот.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
А ако не се запалам, ако добриот вкус ја победи желбата за самозапалување, ако пак желбата за преживување го победи добриот вкус, ако, значи, преживеам, ќе се видиме, најверојатно, во некој иден живот... Твојата Д. превод: Будимка Поповска okno.mk | Margina #8-9 [1994] 179
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Го читам 22-то пеење: „Уште денес мислам на Неа, со полузатворени очи кои излеваат љубов на витото тело, опуштената роба и густите коси, на дивите патки во лотосовата градина на љубовта, и на идниот живот, и на крајот, повторно се сеќавам“ ДВЕ ЖЕНИ „...кога докторот ПолБрантон отиде во посета кај Махариши Раман, тој го запраша зошто дошол.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)