Неговата теорија имплицира дека, до одреден степен принципот кој ја одредува човечката когниција лежи во „умот” а не во надворешните настани, и се состои од нашето настојување да се подобри кореспонденцијата помеѓу некои од нашите ментални репрезентации и нашите идни искуства (Adams-Webber 1989).
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)