Изгладнетиот народ по војната ја познаваше УНРРА само по добрини: по ликвидацијата на погубната маларија во земјата, по помошта со храна и облека на изгладнетиот народ по војната.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)
Но подоцна, малечкиот сладок дебелко ненадејно почнува да му дофрла парчиња свежо, крваво месо на изгладнетиот народ.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)