И како, група искривена во огледало нечовечка таму седи.
„Илузија за сон“
од Оливера Доцевска
(2013)
Куќичките од двете негови страни малечки и искривени во разни бои, со прозорчиња со дрвени капаци, зелено и жолто обоени, и со вратнички низ кои одвај може да влезе возрасен човек.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)
Краците на кукастиот крст беа искривени во нејзините сребрени очила.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Рикал, викал, скокал, сиот обезличен, искривен во устата и потемнет како гламна.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)