испотен (прид.) - лице (имн.)

Беа привпламнати во една потпечена здрава црвенина и испотени лица на задишани луѓе.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Кога младинецот се зафати да пие, тој му пушти незабележано една струјка вода во вратот, во градите, во испотеното лице.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)