Зградите крај кои минуваа заедно престануваа да бидат само сиви зданија од цигли и бетон, дождот од кого се криеа по влезови паѓаше посвечено од некаква си кондензирана водена пареа, а кафето што го пиеја имаше поголемо достоинство од обична кафена течност со пена.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)