Триумфалното насилство еден дел од британската критика го виде како алузија на ројалистичката сила. (...) Потпирајќи се врз наследството на јакобитската драма, на Жари и Арто во слоевите што извираат од движењата на крупниот злосторник, Гринавеј хуморно го допрел и оперскиот мизансцен.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)