Тешкотиите на таквото третирање на рокот не се само теоретски: ако рок публиката не е можно да ја разбереме едноставно како „празна“ и подложна на ефекти, така и индустријата на грамофонски плочи не можеме да ја разбереме како едноставна „причина“.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Додека навлегуваше во сè повеќе сфери на општеството, таа едновремено ја загуби политичката функција, имено: функцијата на подложување на нештата кои таа ги направи јавни на контролата на критичката јавност“.97 97 Jürgen Habermas, The Structural Transformation of the Public 87 Резултатот е фузионирање на економските и политичките сфери, манипулативните културни индустрии и администрираното општество.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Неговата анализа на историската трансформација на јавната сфера се чини дека премногу е втемелена во песимистичкиот став на Хоркхајмер и Адорно за културната индустрија и нејзиното освојување на јавната сфера и трансформирање во сцена на пасивно консумирање и манипулација, како инструмент за производство на послушност и пасивност, не оставајќи никакво место за прогресивна медиумска политика.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Така Martin Jay вели дека на Adorno му била популарната култура (на која што самиот ѝ го дал изразот културна индустрија) толку несимпатична, што, како што признал подоцна, буквално нејзината цел понекогаш ја осудувал однапред, а и во однос на нејзината сметкаџиска, заговорничка природа не бил сосема сигурен.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
3 Или како што вели Simon Frith: “Критичарите на средствата за масовно известување од секогаш се сосредоточувале на ефектите на овие средства - ефектите на телевизијата врз децата, на весниците врз гласачите, на рекламите врз потрошувачите, рокенролот врз тинејџерите итн.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Светот создаден од страна на медиумите за Хабермас „само наликува на јавна сфера“106.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)
Како што нагласува Хабермас: „Две тенденции дијалектички поврзани една со друга го означија распадот на јавната сфера.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)