летен (прид.) - сонце (имн.)

Меѓутоа, со време бледнееја нејзините црти, се губеа во неопределена нејасност, како да ги брише блескавоста на ова летно сонце што го заморува неговиот поглед и ум.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Летното сонце печеше... Житата зрееја... Јаболката почнаа да руменеат, а крушите да се жолтеат...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Но, за светот таа е повеќе позната по своите природни убавини, по широкото и недогледно море, со бескрани песочни плажи што се шаренеат на жешкото летно сонце и се преливаат во своевиден златен спектар...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Веќе ме зафати уморот од повеќето бурни ноќи, топлото летно сонце и шесте часа што ги поминував работно.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Чакарвелика беше излезена со плетало во дворот од анот да ги попечи коските на жешкото летно сонце.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Исчезна како белузлав летен цирус голтнат од врелото летно сонце.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Летното сонце уште печеше така што плажите беа прекриени со капачи кои гласно и весело вреваа, прскаа и се плискаа во водата или се сончаа мрзоволно испоналегнати по песочниот брег.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Уредента, со чекор на човек што управува голема трговија, од стариот напуштен автомобил излезе Баждар и се протегна слеп од силното летно сонце.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Летното сонце не можеше да ни ги стопли коските, се тресевме и ги триевме дланките една од друга, и нагоре-надолу од бутовите до колената.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога отидовме да ручаме во трпезаријата, одново се појави жената која спиеше на креветот до мојот кревет.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Рацете го допираа вжештеното јаже, светлото платно, нишките на шевовите, зажарени од летното сонце.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
ама од едно уво влегува, од друго излегува копнеж е тоа, еј, кај стои снег на летно сонце, а и нам не ни се стои оти таму никој на ништо не ти завидува, ни на куќа, ни на обушје, ни на облека, и си ги собираме пљачките, покупките, трчаме да фатиме брод,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)