ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Но уште полошо беше тоа што одредени критичари беа спремни ваквите дела да ги примат како сериозни уметнички дела, меѓу кои и Џин Р. Свенсон од Art News и историчарот на уметност Роберт Росенблум.

Сериозноста на сликите и скулптурите досега нудеа, меѓу другото, бегство од светот на хамбургерите и евтините магазини, а најповеќе од постојаната пресија на рекламите, филмовите и телевизијата.

Кога поп-артот се појави шеесетите години на ликовната сцена, втората генерација на апстрактните експресионисти се подготвуваа да јуришаат на високите естетски вредности што ги поставија Вилијам де Кунинг, Џексон Полок, Бернет Њумен и другите.

Фактот дека досега се објавени само две книги со ваква цел („Ликовен меѓупростор” од Владимир Величковски и „Статес оф Цхангес” од Небојша Вилиќ) зборува за недоволен интерес за согледувањето на меѓусебната релација на одредените тенденции и институциите што нив ги поткрепиле (или не ги поткрепиле) што исто игра улога за ориентирање на една ликовна сцена.

Вториот предуслов за третирањето на една ликовна сцена како регулирана,со јасна структура на односите на нејзините експоненти, би било постоењето на теориска заднина.

- Велес, Ликовен салон, ДОСИЕ 96 - Прилеп, Центар за култура „Марко Цепенков, ДОСИЕ 96 - Куманово, Уметничка галерија, ДОСИЕ 96 1997 - Скопје, Музеј на град Скопје, Досие 96 Групни изложби 1990 - Келн, Институт за источно европска уметност, Група ЗЕРО - Скопје, Музеј на Македонија, ШАКТИ, Група ЗЕРО 1994 - Скопје, ДЛУМ, Годишна изложба на графики - Скопје, ДЛУМ, Годишна изложба на цртежи - Скопје, Image Box, Годишна изложба на Сорос Центарот за современи уметности 1995 - Скопје, Културен центар Ко-Ра - Скопје, ДЛУМ, Годишна изложба на цртежи - Скопје, Чифте Амам - Скопје, Музеј на современата уметност, 9 1/2, Антологија на современата македонска уметност Маргина 36 129 Сузана Милевска НЕЈЗИНОТО ВИСОЧЕСТВО: СЦЕНАТА Прашањето што произлегува од обидот да се дефинира што е актуелно на македонската ликовна сцена е дали таа воопшто постои или, малку иронично поставено, дали таа не е повеќе театарска (со свои режисери, сценаристи, актери, статисти, суфлери, шминкери, реквизитери и слично) отколку ликовна.

За да може во еден ваков текст да се зборува за актуелната ликовна сцена во Македонија, нужно се потребни некои веќе претходни теориски дистинкции на спротивставените тенденции и поетики кон кои во еден ваков текст би можело да се преземе став, било да се критикува или да се потврдува.

И покрај амбивалентниот тон во кој е пишуван овој текст може да се насети главниот парадокс: дека ликовниот живот во Македонија е разновиден и богат со нови појави, но дека тој сé уште не е структуриран на ниво на ликовна сцена во вистинското значење на зборот.

Терминот ликовна сцена ионака е повеќе од социјална и културолошка природа отколку носител на некои креативни определби: јасно е дека неа, поуспешно или понеуспешно, можат да ја оформуваат само институциите, а не индивидуалните поетики.

Што е она што всушност недостасува во оваа културна средина за да може со право да се зборува за една структурирана ликовна сцена, а тоа да не звучи претенциозно, „нашминкано” според нашите идеализирани претстави за себе?

Првата препрека во можноста за оформување на прецизно нијансирање на различните појави во областа на ликовната уметност и нивното паралелно и организирано поткрепување и спротиставување би било отсуството на јасно дефинирана и организирана комерцијална ликовна сцена.

Тоа истовремено би значело и амбивалентно прифаќање на една артикулирана скепса околу потребата од ликовна сцена воопшто во време кога секаква хиерархија во уметноста е релативизирана. Маргина 36 133 134 okno.mk

Хаос е тоа, таа поврзаност... Кажи ми за современата македонска ликовна сцена, нејзиното место да речеме на Балканот, но и пошироко, ти шњураш, следиш...

Внатре таквиот систем, којшто секако е систем на институцио­нална контрола, сепак се одвива комуникација, и уште повеќе, таа може и да функционира во нејзините рамки, а да не ја загуби својата препознатливост и традиционалната „бунтовност“.

Овој текст има за цел да претстави една „форма“ на популарната уметност, настаната со оживувањето на британската ликовна сцена во деведесеттите (на чуден начин симултано со успешноста на новата британска поп-музика).