личен (прид.) - приказна (имн.)

Мора нешто да се стори, за подобрување на состојбите. –упорно сакав да наметнам разговор за иницијативи за промени, но не ми успеваше, секој беше навлезен во својата лична приказна...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Од овие екстернализирачки разговори произлегува нешто што би можело да се нарече контра-јазик или, како што Дејвид Епстон (David Epston) неодамна предложи, “анти-јазик”.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Овие екстернализирачки разговори го “егзотизираат одомаќеното”, на тој начин што со нив индивидуите ги идентификуваат личните приказни и културните сфаќања коишто ги живеат; тие приказни и знаења ги водат нивните животи и го одредуваат нивниот идентитет.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Низ екстернализирачките разговори, нивните лични приказни веќе не се приказни за нивниот идентитет и за вистината на нивните односи со другите - овие лични приказни веќе не ги цементираат нивните животи.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Но, можеме исто така да ја разгледуваме деконструкцијата и на други начини: на пример, деконструкцијата на личните приказни и на доминантните културни влијанија врз животот на индивидуата; деконструкцијата на културно доминантните индивидуални и релациони практики; и деконструкцијата на дискурзивните практики на нашата култура.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Неговиот примарен интерес е степенот до кој местото на индивидуата во социјалната структура - на пример, во академскиот свет - го одредува нејзиниот став за животните прашања.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ова често е проследено со истражување на тоа на кој начин индивидуата била вовлечена во тој начин на доживување на работите.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Координацијата на биолошките состојби меѓу членовите на социјалната група се одвива преку меѓусебното прераскажување и слушање на личните приказни.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Стојан Христов ја раскажува својата лична приказна со едноставност и интима, со понизност и со висока моќ на памтење, со исклучителна особеност и трогателност, нешта кои што на оваа книга ѝ даваат посебно значење и ѝ обезбедуваат високо место во современата автобиографија.”
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Си спомнуваат мали лични приказни коишто не се книги.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)