мал (прид.) - сонце (имн.)

Таков: карпи од чии врлежи се образува неспомната, ни во книга ни на слика, царска тврдина со стотици пештери и пештерчиња низ кои се спровираат лачи, под облаци чија боја е згуснатост на спокој и на кои лежи бакарно-портокалеста дамка и предвидува дека од некаде ќе скокне со јунешки пркос сонцето и ќе ја измени бојата на темната, спокојна, скоро мртва вода на чие дрво се претчувсвтвуваат билјурни ѕидишта на манстир; низ прозорците на ѕидиштата се провираат сребрени и модри ластари, на нив висат гроздови од мали сонца.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Среде трпезата се најде тепсијата со баклавата со златесто жолтеникави кори како мало сонце.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тие, бели како снегот, светкаа со очите, како, мали сонца што го грееја нашето детство.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Климент Камилски, кој го следеше подготвувањето на баклавата од суканите тенки, речиси проѕирни бели кори, до додавањето врз секоја кора на филот претходно направен со мешање на состојките мелени ореви, бадеми и лешници, на крајот сечењето со нож на парчиња во облик на ромб и на крајот печењето во загреаната фурна.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Можеби сакаше да ми рече: види каков сум јас, светол и жолт како мало сонце: Потем запеа.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Гори мало сонце на дланка од небо сронувајќи ги камењата како страсти.
„Чекајќи го ангелот“ од Милчо Мисоски (1991)
Најпрвин по малку, од жештинава се ошеметени, а откако ќе се соземат добиваат втора порција, па листенцата се поткреваат, цветовите живнуваат, жолти - како мали сонца.“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)