минат (прид.) - пат (имн.)

За некои од нас, многу, јас засекогаш ќе бидам негов должник, сепак ослободен од секаква грижа на совест, бидејќи Ворхол ниту живееше, ниту работеше, ниту страдаше, ниту умре за мене.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
” “Желба”. (Случајно собрано на една забава во Гринич Вилиџ, некаде околу 1966-та година) Една од подобрите работи кај делата на големите уметници е тоа што секој посериозен приод кон делото секогаш вродува неочекувани резултати.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Без разлика колку и добро да познавате нечија уметност, секогаш кога ѝ се навраќате таа повторно извира пред вас како нова, врз основа на новиот контекст, бидејќи вие сте изменети од минатиот пат, а и светот исто така.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој го потсети Татко дека минатиот пат се договорија да трагаат по излезите на балканските лавиринти низ јазиците и јаничаризмот и дека е готов да прими порачки за да набави книги од овие области.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Очајничкиот повик го натера да се устреми кон давеничката, но тукушто почна да паѓа кон неа, сонот, како и минатиот пат, ненадејно заврши.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Тие се таму каде што беа и минатиот пат, на завршетокот од мостот.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
- Кај што беше минатиот пат, знаеш.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Тоа мора да е мојот син, кој минатиот пат не успеа да го запознаеш. - Рада оваа средба ја претпоставуваше.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
“Ти ја донесов книгата за која толку многу ти зборував минатиот пат,” му рече.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Како што ти пишував минатиот пат, тоа е многу тешка тема и јас сега не знам како сета таа работа најдобро да ја опишам.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Помладото внуче завршува со левата дланка на дедото, му рипнува на колена, му ја расчелува устата. – Немирко мој – се восхитува дедото – Заборави дека минатиот пат ми ги искорна забите.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Сега сум поголем оптимист отколку кога дојдовте минатиот пат.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Кога ме посети минатиот пат Даскалов носеше летен качкет.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Опишуваното звучи најприродно ако извира од споменот, а вам нема да ви биде тешко да го сфатите суштинското, и покрај изменетиот редослед“. (Се разбира, ги сфаќам противречностите што ги трупам при објаснувањето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Јас сум уверен дека ќе ви понудам појасна слика на настанот ако дозволите да го сторам тоа според дотокот на сеќавањата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Тоа е тешко, велам. И минатиот пат инсистиравте на тој ваш редослед па видовте колкави беа недоразбирањата.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тоа ни го рече и минатиот пат.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Минатиот пат ништо не знаеше за Димостена, ама сега може и да крие нешто во ракавот?
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Токму пред небото повторно да размисли, дали да се олесни од дождоносните облаци или не, силното и темно тело искокна од прозорецот на приземјето, што водеше од станот на К* и со радосен лаеж на одново стекнатата слобода бргу исчезна во жештината и правот на неделното попладне. 102 okno.mk СОВРЕМЕН АМЕРИКАНСКИ РАСКАЗ 3 $ Илустрација: Sam Brewster Маргина 35 103 В о овој дел од комлексното претставување на американскиот современ расказ во Маргина решивме да се вратиме малку наназад, во шеесеттите и седумдесеттите, и да ги претставиме “корифеите” на американскиот постмодернизам, Роберт Кувер, Доналд Бартелми и Вилијам Гес (тука сигурно спаѓа и мошне влијателниот Џон Барт кого го претставивме минатиот пат но со расказ од неговото најново творештво).
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Или пак водат инает – минатиот пат јас ти се јавив (пред една година), па можеш и ти еднаш да кренеш слушалка.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)