ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Една од целите на Neu Slowenische Kunst е да се докаже дека апстракцијата, која во својата темелна филозофска компонента - супрематизмот - го толкува и отфрла политичкиот јазик на глобалните култури од јазикот на културата и уметноста, содржи општествена програма која е примерена на потребите на модерниот човек и заедницата.

Ако кај Вертов и Годар е забележливо присуството на авторот, тогаш кај Ворхол е забележливо присуството на машината (камерата) и отсуството на авторот.

Она што би можеле да го сметаме како техничка некомпетенција, првиот теоретичар на американската авангарда, Јонас Мекас, го прогласува за интегрален дел од нив­ната естетика: „... дури и грешките како што се неострите кадри, камерата која се мрда, несигурните чекори и движења, преекспонираните и неекспонираните секвенци - сето тоа станува дел од новиот филмски речник, неразделна компонента на психолошката и визуелната реалност на модерниот човек”.

Три значајни езуитски писатели на трактати - еден Германец, Атанасиус Кирхер (1601-1680), Италијанецот Емануеле Тезауро Athanasius Kircher okno.mk | Margina #26-28 [1995] 192 (1591-1660) и Балтазар Грасиан (1601-1658) од Шпанија во своето разгрането дело ги искажуваат бројните аспекти на “проблематиката на модерниот човек”, и тоа на најостар можен начин.

Но, уште еднаш да повториме: овде немаме намера да напишеме една ни приближно потполна “историја на маниризмот во уметноста”, туку се обидуваме да составиме една феноменологија на елементите на маниризмот како придонес кон “проблематиката на модерниот човек”. (...) 1543-та Коперник го објавува своето најважно дело - De Revolutionibus Orbium Celestium li- bri IV.

Крамповите, лопатите, секирите и клештите, виљушките, ножевите и француските клучеви со коишто си помагаме во животот се испокршени, изгниени: Политиката е куца курва, којашто веќе никому не може да му го подигне, нацијата е мртва, парите се импотентни и веќе не можат да го одушеват модерниот човек.

Маја Мегла ~ СУРФИРАЊЕ МЕЃУ ЖАНРОВИ „Политиката е куца курва, која никому веќе не може да му го подигне, нацијата е мртва, парите се импотентни и веќе не можат да го одушеват модерниот човек.

Маргина 37 187 НСК и Европскиот месец на култура!

Поетскиот хуманизам (а тоа е чинам вистинскиот збор за она што ја покренува и усвитува прозата на Чинго) во името на кого авторот толку дискретно и толку ненаметливо прозборува за човечките судбини на својата избраздена пасквелска земја е само еден од видовите на растреперениот и честопати трауматизиран сензибилитет на модерниот човек пред сето она што таа иста современост во својот незапирен победнички настап го донесува како перспектива и ослободување но и како страв од нови опасности и беспаќа.

Мотивот на Крлежа за заминување, доведен до поим, упатува на перманентната дислоцираност на модерниот човек, дислоцираност од егзистенцијален тип, но и во смисла на неговиот идентитет, значи, дислоцираност внатре во симболичкиот универзум во кој го сместува својот живот.

На барикадите, всушност, е роден модерниот човек и од барикадите се прокламирани сите оние вредности коишто и денес на неговиот живот му даваат смисла и достоинство.

Оптоварено е со сите за пишувањето најпогубни особини: здодевност, конфузност, историско незнаење и авангардистичко пренемагање. Карактеристична е и псевдоезотериската арабеска. okno.mk 221

„Расточувањето“ секогаш е од другата страна на поларната опасност, петрифицирањето.

(...) Овој екскурс кој нѐ доведе до „доживеаното средиште на маниризмот како соодветно за проблематиката на модерниот човек” беше неизбежен, бидејќи ни даде нови елементи за разликување.

„Нехармоничната“ проблематика на модерниот човек? Зошто во неа Бог помалку би се очитувал?