Забележувам некое неспокојство, страв , горчина , но ваквите состојби не ги поврзувам со мојата вина.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Се насмеа: „Под мои раце умре човек во болницата. По моја вина.“
„Две Марии“
од Славко Јаневски
(1956)
Всушност, тоа мораше да се прочита по весниците, ме прогонуваа, бараа трага на моја вина.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Чувствувам потреба и јас да спомнам кој бев и која беше мојата вина за да ме испратат дури овде, како што обично велат: неколку катови под земјата?
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Да знаеш нема да биде моја вина ако старата зграда „Победа“ ја нема најголемата китка од знамиња во целата улица. Ми вети два долара.“
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Сите се сигурно веќе гладни. Не е моја вина.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Всушност, тоа можеше да се прочита по весниците, ме прогонеа, бараа трага на моја вина.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Морам да внимавам, да не се посрамотам иако не по моја вина нема жена што не ме посакува.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)