мој (прид.) - дете (имн.)

Во книгата лежи богатство и благо да ти е честито мое дете драго!“
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
А мојата братучетка - Северна Македонка? Моето дете да гледа Северно - македонски народни приказни?
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
А тој ми рече еее... мое дете таков е животот, некој умира, некој се раѓа, некој од болест оздравува како што оздраве и ти... затоа заборави на тоа и биди весела и среќна затоа што остана жива оти можеше и ти да умреш ако веднаш не те опериравме...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Ова мое пишување нема да излезе во јавност, но доволно е да го прочитаат моите деца и внуците.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Не нѐ оставате да се чувствуваме сами. Денес е најужасно да се чувствуваш сам.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ако ние треба да заминеме, нека остане барем едно од моите деца.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Ете тоа го кажа моето дете и тоа е она што сакам да ти го кажам и тебе и на владиката.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Не сакаше да ме бакне; му реков да ме бакне; тој рече: „Не. Прво дај ја чашата“, рече каприциозно, инфантилно, како да е мое дете; почнав да се смеам, се смееше и тој, и јас се предадов.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Напати ќе додадеше: „Ти порасна а јас почнав да се прашувам: каде исчезнало од собата моето дете? Затоа и оставам гласот да прошета. Некој за да ми се одѕве!“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
24 февруари Мило мое дете, среќен ти роденден. Не ти испратив ништо, зошто, искрено да ти кажам, не знам ни каде си.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Тоа се моите деца, некој ги заѕидал меѓу ѕидовите, си велев во сонот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Сега на креветите на кои спиеја моите деца, спијат некои офицери,“ рече Роза она попладне кога се досели во домот во кој живеевме Паулина, Марие и јас.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Клара легна на креветот до мене и ме прегрна.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Почувствував како ми се суши грлото. Се закашлав.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Погледна низ вратата која водеше кон балконот и рече: „Се сеќаваш - еднаш стоевме овде, на балконот, ти погледна кон тротоарот и рече: ‘Сакам што поскоро да дојде денот кога и јас онака ќе му помагам на моето дете да прооди.’“ „Се сеќавам,“ реков.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Гребев со прстите по ѕидовите, го корнев ѕидот, ѕидот ми ги корнеше ноктите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не бев плачела со години, од моите очи ниту една солза не беше излегла од оној ден кога од мојата утроба го извадија моето дете, и сега плачев, неутешно.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Затоа драго мое дете, знаев дека кога и да е во твоите гради ќе проработи мајчинството и ќе побараш да го видиш и допреш она што е твое.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Лесно се стрча по втората тура, а моите деца му се сипаа на бебето и го заиграа.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Секогаш ми горчеа и сирупите и капсулите што моите деца ги голтаа на сила, а мене ми го дереа грлото.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
„Еве, сега од најубавата мусака на овој свет во розовото чинивче ќе јаде моето дете“.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Па јас и за моите деца сум згрешавала, а не за добитокот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На моето дете, она со сипаници. навистина ли пред ова ти се стори дека токму тоа плачело над мене?“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Моите деца“, рече. Каде се ?“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Сакам да кажам дека ќе роди мое дете! Затоа и дојдов.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Пцуј ме мене, аго ... Моите деца и без тебе ќе знаат утре, како сирачиња, што е зулум.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Се надевам, нема да дозволам моите деца да израснат неинформирани за целиот тој чин.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Не би сакала моите деца да го гледаат истото во мене.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тогаш се крена страшна паника. Родилката викна: „Дајте ми го моето дете!“
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
- Леме, збогум, со здравје оди си, ама немој вака-така да си говорел некаде, оти лебот ќе те фати, Леме, зашто како мое дете сум те имала, тоа да го знаеш!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Писмото на мојата мајка ми беше испратено неколку дена по мојата средба со Арафат и предавањето на акредитивните писма што доби широки одгласи во тогашниот југословенски медиуми.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Понесен од овие мисли, испратен од погледите на моите деца, појдов кон главната врата на резиденцијата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Мојата Мајка не ја криеше својата секогаш притаена гордост што за нејзиниот син се пишува насекаде и за неговата улога во палестинското прашање, но уште повеќе не ја криеше и нејзината голема загриженост за моите деца.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но тие само така веруваа без да бидат убедени во остварливоста на целта...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сега кога им раскажувам на моите деца тие се кинат од смеење, но тоа беше мојот штос, зашто не сакав машките да се фалат дека се запознале со мене и дека сум нивна девојка.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Парсонс продолжи славодобитно: „Моето дете било сигурно дека тој е некаков непријателски агент... можеби спуштен со падобран, на пример.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Можев така да ти речам, но не сакав. Мила Азра, ти си мое дете.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Ти си мое дете, ти си дел од мене. Ти си моја рожба.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Доближи ми се тогаш без страв, доближи се до најсвоето, до Мајка, оти ти си дел од мене, ти си единствено парче изделено од мојата утроба, од мојата душа, од моето срце, ти си мое дете.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Доближи ми се тогаш без страв, доближи се до најсвоето, до Мајка, оти ти си дел од мене, ти си единствено парче изделено од мојата утроба, од мојата душа, од моето срце, ти си мое дете.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Толку ли сум без ум, си реков, та моето дете не можам да си го спасам?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Тој е како мое дете, ама сепак, не можеше од кај мене да ѝ се јави, сакаше да се прибере и да биде во тој момент сам.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Додека други го живеат животот Јас го теоретизирам Го оградувам Го тероризирам Се препнувам од него Го канонизирам Го филтрирам и проучувам Го анализирам А потоа нестигнувајќи никаде До никакво откритие и заклучок Го синтетизирам За да можат утре Моите деца Да го почнат овој процес одново Кутрите тие! 2007
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Со ништо не те делам од моето дете!
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Потоа се слушна неговиот задавен глас: - Зарем да ја исфрлиме на улица?... Со детето заедно? Тоа е и мое дете... Изгледа заборавате!
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Елена долго го слушаше пискотот на Марија. Ги разбираше нејзините зборови: моето дете, мојот малечок, сам таму, кај тие изроди...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Тие ми го одзедоа моето дете... Детето ми го зедоа... Сè ми зедоа ... И здравјето ми го зедоа...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Најстина, тешко ќе ми биде на троица мажетани кукла да му бида, ама пак сет мал и стока и ќе му остане на мојте деца.. .
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Ако имав мои деца ќе настојував да им ја толкувам улогата на баба што раскажува приказни.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Никој нема да мисли мрзоволно „ја трпам со години, а смачена ми е мајката на моите деца“.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Си зборувам со моите деца.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ако е така, си помислив во тој момент, ако е така како што вели татко ми, тогаш не ќе можам ни на моите деца да им раскажувам поинакви приказни.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ѝ велам: „Мои деца се тие. Сакам да ги заштитам!“
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Таа се поднасмевна со крајчињата на усните и со мака прошепоти: - Златно мое дете... - и пушти рака да го погали.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Но Александар ќе ти се оддолжи за таа љубов, како што Боговите ќе му се оддолжат на Александар за сите добра што им ги направи на мајка ми, на жена ми и на моите деца.
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
- Добро де, на вистинско место сте, еве ви ги моите деца. - Вашите деца се мечиња.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Солзи им навираа од очите на моите деца, на моето синче и на моето ќерче, навикнати при враќањето од моите патувања да се радуваат, да ме прегрнуваат.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Со насобраните сили од големиот сон и изедениот дел од питата тикуш, која никогаш не била повкусна, со исушените солзи на моите деца на образите, излегов од дома.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Да не мислите дека мене ми е лесно и дека за сè имам разбирање со моите деца, дека за сè ме слушаат.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
На моите деца, Гордан и Бистра, коишто со своето детство ја продолжуваат бескрајната приказна за умеењето - животот да наликува на светилник на радоста.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Јас на моите деца, кога беа мали, им забранував да примаат другарчиња ако не бевме ние доба.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Јагода Михајловска - Георгиева Јас, момчето молња (1989) Скопје CIP 821.163.3-32 ISBN 978-608-240-010-5 COBISS.MK-ID 94426634 ПОСВЕТЕНО На моите благородни родители, Елена и Благоја, коишто со својата животна ведрина, љубов и мудрост, успеаја моето детство да го престорат во чудесно, блескаво јадро, што ќе се размножува низ моите години, до годините на моите деца и натмау...
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
И, мои деца сте, греота е да зборувам, ама тоа е огниште што пак ќе се распали.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Господе, си велам, зар и моето дете да не сака да ме види? Наполно се отуѓило.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А дали си ја видело мојата мајка, дали си го видело моето дете, сакам да го прашам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Моето дете е пак прецртано на списокот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас не сум надчовек за да се справувам со туѓи искушенија, та и моето дете да беше и да ми го тутнеше целиот свој товар јас да му го носам немаше да го сторам тоа.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Што сака да се случи, ама, сами нема да ги оставам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Плачејќи продолжив: - Никогаш јас на моите деца нема тоа да им го направам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)