мој (прид.) - крв (имн.)

Или од црните потони на мојата крв ќе избликнат непознати желби, и ќе биде доцна кога ќе излезат, никогаш веќе не ќе можам да мислам дека се мртви или остинати, и никогаш веќе не ќе бидам она што сум бил.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Содржината од едната епрувета веднаш ја истурив во веќе измешаната и приготвена International Postal Art Soup, додека содржината од другата епрувета си ја истурив себеси в уста, а потоа со помош на системот уста на уста содржината му ја предадов на Lazer, од што овој „воскресна”, застана на масата, а потоа го истури црвеното вино врз масата цитирајќи познат дел од библијата: Јадете, ова е моето тело, пијте, ова е мојата крв.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
— Сега крој го планот ти како да излезиш пред судот прав, а јас крив.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Добро, добро. Ете, крвта од оние јас што ги имам расипано може да ја бара и мојата крв.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ако бев едно од оние суштества со кратко паметење веројатно веќе ќе сметав дека детето е од мојата крв.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Можеби токму оттука, од ваквото разбирање на разногласијата што се надвикуваа во мене, беше поттикнато и она мое решение што сосема неочекувано му го соопштив на Ивана: дека можеби најумно ќе биде и јас да дојдам со него до градот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Помислив дури дека ќе бев среќен да знаев оти некој млад и онолку срчен колку Иван, се има упатено да ме бара.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Еве: ти прибери го едното, телото, јас ќе ги приберам останатите девет невидливи нешта се на моја страна: -Заповед од мојата чесна уста, -слава од мојот ум обновуван, -почест од мојата радост непоматена, -сила од моето срце широко, -почит од луѓето, кои се мои потпирачи, -верба од мојата душа умножена, -успех од мојот корен ијладажилест, -акција од мојата крв зовриена -песна од моето грло пуштено.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Гласот му доаѓал од далечина и од минатото во кое еден друг Мечкојад сѐ уште во темна пештера глода коски на ѕвер и во кое тројца болни од проказа му се молат на господа да им ги земе душите.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со сонлив глас им рекол на луѓето да го погледнат. - Мојата крв, браќа, ја накисна земјичкава ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со очи го повикал светот на светците и ги кревал рацете кон нив, сакал да ја одбие од себе незаслужената среќа тој да го уништи чудовиштето.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Мојата крв, мајче Минадора ... Таа не се покорува.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Таа е моја крв и мене до ден-денес никој не смее накриво да ме погледне или не дај боже, да ми застане на пат.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во таа постела, под тој чаршаф уште влажен од страст под кој ритмички набрекнувале и спласнувале две исчувани дојки, чувствував дека полека се разлева и мојата крв.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Тоа не е моја крв. Тоа е рубин од грбникот на мојот прострелен ден.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Почувствував дека сум се остварил, дека овладеав со себе, и дека живеам во онаа мера во која писателите што ги земав како своја духовна храна беа од моја крв и со мое месо”.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Револвери, шушкаше. Тоа не е моја крв.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Во таа постела, под тој чаршаф уште влажен од страст по кој ритмички набрекнувале и спласнувале две исчувани дојки, чувствував дека полека се разлева и мојата крв.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
А неизвесност е само колку години ќе те надживеам. Тебе, моја крв и моја отуѓеност.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
„За Колумбо, велиш. Та за него можам да ти зборувам ден и ноќ, бидејќи тој е чист ѓеновјанец, значи медитеранец, поморец, моја крв.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Потоа ја зел чашата, ја благословил, им дал од неа да се напијат и им рекол: - Пијте од неа сите; зашто тоа е Мојата Крв на Новиот завет, која се пролива за мнозина, за опростување на гревовите.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
А мојата крв... славјанската во детето, каде е, кај отиде?...
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Мојата крв е разлеана во небото На мозаиците. Мојот збор е занемен Во летот на јатото.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
ТРОШЧЕЈКИН: Ама на ова килимче, Љуба, имаше и моја крв.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Гледај го црвеното око на мртвиот бик и читај ја во изгаснатата зеница песната на мојата крв.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Оди до крај, се тера. И... ги испружува рацете: - Мојата крв ја претпочита вашата мудрост.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
„Тоа се и мои коски, тоа е и моја крв, запомни; секој човек им го позајмува своето месо на децата, барајќи од нив добро да го чуваат.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Татко, не грижи се. Крилјата можеби несмасно прилегаат, но моиве коски ќе ги зајакнат, мојава крв ќе ги оживее.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Говори она: „Горко и това и това. Ама имам барем мало утеха да ме изедат ѕверове а не човек, и вие ќе да бидете без кабахат от мојата крв.
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
Решив да ѝ се умилкувам на свекрвата за да не забележи.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Мачката се приближи до мојата чинија и почна да ја јаде кожата од кокошката, врз којашто имаше капки од мојата крв.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И тебе и сите вас ќе ве потсетам: Јaс, чедо на народот на Грција и борец на Демократската армија на Грција, се колнам дека ќе се борам со пушка в рака, ќе ја пролеам мојата крв и ќе го дадам мојот живот за да го истерам од мојата татковина и последниот странски окупатор.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)