мој (прид.) - куќа (имн.)

Бабата: Какво е тоа однесување?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Што барате во мојата куќа?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
А всушност приоѓам кон прозорецот на една од собите од мојата куќа што гледаат на задната страна на некоја станбена зграда, каде што просторот помеѓу тротоарот од мојата куќа и тротоарот од зградата е зараснат од диви тревје.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Сега гледам. Она што наидува од висините над мојата куќа и право на неа е една колесница. Двоколка од римско време.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Како што ја чув експозијата така од страните на мојата куќа отпадна некој слој, се одлепи една маса што ја обвиваше.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Кој знае што понатаму се случи на покривот, и со коњите и со покривот, но овде во дворот, пред влезот во мојата куќа се најдовме лице в лице со времето.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
И додека ова го сфаќам, оние коњи со онаа колесница и времето во неа, удри покривот на мојата куќа, кровната конструкција попушти, но сепак куќата не се сруши, таванот не попушти под покривот и не предизвика понатамошно уривање.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Коњите стрмоглаво јурат, а колесничарот ја држи уздата и со сигурност ги владее коњите усмерувајчи ги право на мојата куќа.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Домаќинот мораше да им свари кафе и да ги почести со него. Не смееше да ги остави сами.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Малку бев задремал... Инаку мојата куќа е отворена за царските луѓе.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Но засега толпата остана пред мојата куќа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Вчера, велам, напладне, пред мојата куќа поминуваа Џорџ, оној со силниот глас, и Жабе, сотирачот на маказаречките овошја.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Сега со малата толпа мажи владееше бес не насочен кон Шабан или Шане, или кон оние што се договориле со него, туку меѓусебно, кон самите себе, кон едните и кон другите, тука пред мојата куќа.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Првпат во Маказар, па уште овде на моите скали, во мојата куќа, што се вели, доживеав подбишега од луѓе во кои одвај да сум погледнувал.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Јас: Во песната сум Тој: Летнат Вишен Огнодишен: Тој. отаде сонот мој Отаде мојата куќа Отаде светот Отаде сонот мој И некаде Потаму од нив: Уште чека Дур од века Зборот незгаслив. чародеј Во глава ми Лаком змеј: Ноќум бдее Песни пее: Ча ро деј. сам Знам: И во самоста Сакам да сум Сам. мисла Ништо не ме мами Ништо не ме зачудува Во мене гори таа И ме полудува. сликата. песната.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
„Зачувај си го среќниот Бларни-камен за твојата сопствена куќа.“ „Но оваа е моја куќа.“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Сакам да речам дека и таа е сместена на тајновито место.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И мојата куќа е некако скраја и засолнета иако не е високо, во планината.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Ох, само да знаеш колкупати си имам речено: Зошто оние јуначишта ја одминуваа мојата куќа и не заноќуваа кај мене!?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зошто ја избраа твојата порта!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ке те однесам во бунарот пред мојата куќа и ќе живееш како царица.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
- Значи, во мојата куќа влегувањето не е дозволено.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Сал мојата куќа ќе била чествувана, нели?
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
Застани тука. Ова е мојата куќа... Слезете... Да ми дојдете дома на кафе, ве молам...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Однесов тринаесетина жители од мојата куќа и ги збогатив периферните куќи на градот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Се притаив, се заслушав, и заклучив дека шумолот на глувчињата не доаѓа од ќошињата на мојата куќа, туку од аглите на мојата глава.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
„Во мојава куќа гостите не определуваат кој ќе ми биде гостин.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И самиот како да беше изненаден од лутината на својот глас.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Луѓе сме и го почитаме човекот. Но за едно око две вадиме. - Знам, бездруго знам.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Пред мојава куќа секогаш има некого. Ноќе секакви суртуци клечат пред прагов. (Арсо Арнаутче секако ја зграпчил за рака.) Пушти ме.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Многупати врз мојава куќа се струполувала несреќа. Должен сум да помогнам, да се молам.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Арсо Арнаутче веќе ја држел за рака, бил стапица што не го пушта подарокот на ноќта. Воздишки. И шепотење. - Излези, нема никого.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Вчера, кога ви гореше куќа на ридон, тоа ми го кажавте. - Гореше моја куќа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Луѓето, не и ѓаволите. Допри му го малку челото. Можеби попчево не е без рокчиња.“
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Па драги мои гости, бидејќи сте во мојава куќа, ред е да прашам зошто сте газеле толкав пат за да дојдете во мојот дом.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сепак, би сакала да кажам дека вистински домаќин во мојава куќа денес е брат ми Никодин и снаата Светлана, започна Јана.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ама јас го мразам секој дел од мојот живот, секое ново парче мебел кое влегува во мојата куќа, секој фустан што татко ми ми го купува.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Братучед ми Мурад седеше на убав, бел коњ.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Па ете, овде значи, мојата посета е завршена, повторно без потреба ме намачија; на тоа се навикнав; со помош на мојот ноќен ѕвонец ме мачи целата околија, но овојпат морав да ја жртвувам и Роза, таа убава девојка, која години и години живее во мојата куќа, а јас не сум ја ни забележал, – ова е веќе преголема жртва и јас морам да ја соберам сета своја досетливост за да пронајдам некакви остроумни објаснувања за да не го нападнам ова семејство, кое дури ни со најдобра волја не може да ми ја врати Роза.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
“ Вака никогаш нема да стигнам дома; мојата успешна лекарска практика е уништена; мојот наследник ме ограбува, но бескорисно, затоа што не може да ме замени; во мојата куќа беснее одвратниот коњушар; Роза е негова жртва; не сакам тоа ни да си го замислам.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Розова, со многу нијанси, во длабочината темна, а по рабовите станувајќи сè посветла, нежно зрнеста, со нерамномерно засирена крв, отворена како надземен рудник.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Еден ден, таму некаде во добрите стари времиња кога имав девет години а светот беше полн величествености од секаков вид што може да се замислат и животот сè уште беше прекрасен и таинствен сон, братучед ми Мурад, кого го сметаа за глупав сите што го знаеја, освен јас, дојде во мојата куќа во четири часот изутрина и ме разбуди со тропање на прозорецот од мојата соба. –Арам, – рече тој.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„Само жестоко!“ вели слугата, плеснува со рацето; колата тргнува напред како дрво носено од водна струја, сѐ уште слушам како вратите во мојата куќа се разбиваат и се распрскуваат под налетот на слугата, а потоа очите и ушите ми се исполнуваат со брмчење кое навлегува во сите мои сетила подеднакво.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ако еднаш одговориш на лажното ѕвонење на ноќниот ѕвон – никогаш веќе работите не се поправаат.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Разгледувам наоколу; никој не го слушна тоа; родителите стојат безмалу наведнати нанапред и го очекуваат мојот суд; сестрата донела стол за мојата чанта.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
„Сега, откако ми исчезнаа најстарите синови, јас сум ѝ уште попотребна на мојава куќа.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
А покрај тоа, куќите на кои е вршена проверка, се на пониска висинска разлика од мојата куќа и детонациите одат над нив”.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Како луд батлер застанала пред мојата куќа и ги пречекува сите кои сакаат да влезат.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
Ова е моја куќа, другар.”
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Како ли прилегаат мојата куќа и моите слуги? Како мравки?
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Кој си ти што плачеш пред мојава куќа? - праша желката со дебелиот глас.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
- Која си пак ти, да ме бркаш од мојата куќа?
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Гледан од прозорецот на мојата куќа, белиот облак, во однос на снегот на врвот на Шапка, изгледа сив.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Кога се вративме, го продолживме дружењето со Нехар, Салис, Људмил, Тоше and company на терасата од мојата куќа (моите, како што кажа мајка ми, беа во Игало).
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Рипна на нозе: - Сега што да ти правам, кај да те кријам! – му рече на Бошка. – Зарем во мојата куќа крв да се лее!
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
А знаеш како одговори таа на мојата лутина?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Покриј се, Рајно, ќе ѝ свикав, во моја куќа, пред Симона, само јас имам право да се свлекувам.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не смеам, срцево ми се тресе како глувче во фак.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Таков е тој, за него сѐ да е чисто, сѐ на свое место и сѐ на време.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Знаеш, чорбаџике, тогаш како ни заповеда: „Тури на ум, глупава Анастасијо, ако ме разбудиш уште еднаш порано или подоцна отколку што сум рекол, бегај од мојава куќа и повеќе да не се вратиш!“
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
„Кога таа така ги чисти своите уши, така ќе ја чисти и мојата куќа“ — рекол и ја оставил и неа.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Мојот пријател, Дон Шредер, ми најде просторија во некоја бивша зграда на компанија за правење куки и јажиња, која ја изнајмив од управата на Њујорк за стотина долари годишно.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Andy Warhol - Popism (фрагменти) 1963-64.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
До почетокот на 1963. делот од мојата куќа што го користев како ателје беше во тотален хаос.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Имав слушано многу за тетка ми пред вистински да ја запознаам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Лицето одненадеж ѝ прејде во презир, па промрмори „Безобразлук! Во моја куќа...
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Твоето бившо либе се шета низ мојава куќа како да е негова!
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Море не в куќи, туку да не сум те видел покрај мојата куќа да си поминал. Надвор, ти грчки подлизурко!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Надвор од мојата куќа и на Крстовден да не си ми влегол в куќи...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Како не и е страм! Ја примив од се срце во мојава куќа, а таа го злоупотреби моето гостопримство.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
ЛСД за прв пат земав во мојата куќа, под водство на Френсис Хаксли и др.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Ќе те однесам во бунарот пред мојата куќа и ќе живееш како царица.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)