Патем си го задржувам правото да ги менувам моите реплики во воведов затоа што ми делуваат некако безживотно и бескрвно...
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Ние не можеме ни во спор да влеземе зашто овие две реплики одат една во друга: додека јас ја зговарам мојата реплика, тој ја изговара својата и тие, двете спротивни реплики, влегуваат една во друга како две сламки една во друга и не се знае ни дали воопшто има спор а камо ли во што тој се состои.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)