мој (прид.) - сведочење (имн.)

Знам дека исчезна како никогаш да не се ни појавил, но не знам кому и зошто таквото мое сведочење би му послужило.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Затоа, во својата ни најмалку декларативна поетика, авторот е толку самосвесен за творештвото како свест за оние предели за кои веруваме дека се вечни: „Со моето сведочење во вид на писание дека некогаш сум бил, всушност, јас и посведочувам дека сѐ уште сум жив, но дали на овој или на некој друг свет, не знам“ (Писание за ѕвероглавите и мојата смрт).
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Со моето сведочење во вид на писание дека некогаш сум бил, всушност, јас и посведочувам дека сè уште сум жив, но дали на овој или на некој друг свет, не знам.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)