мој (прид.) - совест (имн.)

Кога некој постапува лошо и несовесно со мене, мојата совест се бунтува.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
За ракописот, виновно е немирното море кое е исто толку немирно како и мојата совест.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Но, за мојата совест грижлива, добив утеха неповторлива, возач на Црвен Автобус станав, му носам на адот храна, разнесувам тела и магариња, им наплатувам дебела патарина.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Ниедна душа изворна, сите со грешна облина.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Да умрам за мене е врховна повелба на мојата совест.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Навистина, никогаш не бараше одговор, ниту го сугерираше на било кој начин. Оставаше на мојата совест!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Го оставив мајкиното писмо. Тивката и ненаметлива Мајка не бараше да одговорам.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тихо спокојство ја разнежни мојата совест, на исконска вистина...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Во каква непријатност сакаш да ја вплеткаш мојата совест, братчед, кога јас, според нејзиното лично признание ја легнав како ороспија, а се кренав од неа како од девица?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)