Овде, на брегот, пред големата врата на животот, зачнаа и моите големи пријателства со кои мојот живот и пишување добиваа нова смисла во моите спротивставувања на балканизацијата.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
„Точно е, јас сум неговиот професор и имам задача да поставувам прашања и ништо повеќе.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Но вие сте повиканите што одредуваат колку се снаоѓам во оваа улога?“
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Според него, крајот на книгата го означува и крајот на времето.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Посебно ми се чини привлечна иако нејасна дури и облачна онаа претпоставка: дека иследникот, во настојувањата да го скрши моето спротивставување и самиот не одбива да дружи со моите размисли упорно следејќи ги.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)