Така беше до пред некој месец, кога, качувајќи се по скалата (тоа беше само увертира за мојата точка на трапез со Ина и Светлана), забележав дека ја губам рамнотежата.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Ако мислиш на моите точки и линии, немам некои особени идеи.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)