Тој е еден од оние единствени луѓе коишто негуваат најфини чувства и коишто не знаат за што било друго освен за пружање љубезност. Oskar Kokoschka Mein Leben, 1971 Благодарение на финансиската помош на Карл Краус, „Sturm” сега се појави како неделно списание за уметност и веќе во мај 1910 таму беше објавена репродукцијата на еден мој цртеж на Карл Краус, а наскоро потоа и цртежот на Адолф Лос, додека во следните броеви беа објавени моите цртежи за „Убиец, надеж за жените”, како и текстот на една моја драма.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Од тогаш до крајот на 1910 г. речиси секоја недела се појавуваа мои цртежи; може да се рече дека со графичките прилози исклучиво јас битно го одредував „Стурм” во неговата прва година на излегување, а делумно и следните две години.
„МАРГИНА бр. 36“
(1997)
Фатените ин флагранти се оправдуваа на ист начин: „Да, учителе, тоа е мој цртеж, ако не ми верувате, прашајте го и ученикот што ни ги црташе!“
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Погледај го пак мојов цртеж и почни одново!
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Моите цртежи секогаш беа уредно средени.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Не можев да ја отцртам кога веќе ја нацртав, ни да ја избришам со гума кога не беше во мојата цртанка и мирна како другите мои цртежи.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Потоа се заврте кон моите цртежи на ѕидот.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Дури и да се криви и да прави со обете раце продолжен нос потсмевајќи му се на мојот цртеж.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Јас молчев горд што некој се восхитува од моите цртежи.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Карамба-Барамба се потпре со дланки на колениците и се загледа во смешното човече.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Погледнав - Карамба-Барамба стои мирно, сенката негова се тресе.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Мојот цртеж беше и мојата победа.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)