мој (прид.) - најсакан (прид.)

Би сакала да сум цвеќе, и во милувки да те галам да бидам ноќна птица, и кога телото твое жар ќе жари ко змија со јазикот оштро, да пијам сок од твоите жили, и така в бессоница, да те милувам тебе мојот најсакан цвет, што рози и ме мори...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Би сакала да сум цвеќе во милувки да те галам да бидеш ноќна птица кога телото твое жар ќе жари ко змија со јазикот да пијам сок од твоето тело и така в бессоница да те милувам тебе мојот најсакан цвет што рози и ме мори да бидам патник и тебе те гледам да бидам сонце да го стоплам твоето тело, би сакала, би сакала да си мој!!
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Во еден мој расказ, со наслов: „Мојата најсакана книга“, јас ја опишувам својата тага, својата болка по загубата на таа сакана книга.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Така отиде една од моите најсакани, непреболни книги од детството.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)