Во една прилика шетајќи низ градот тој се скамени: одеднаш здогледа две суштества, по душа налик на него.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
И го истуркав кон дома. По некој ден Јехуда се врати, валкан и забраден, но жив и здрав, нешто пред влегувањето на Германците во градот.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Тие одеа право низ улицата, едно крај друго, и тој ги издвои среде вообичаената врева по мртвиот поглед и, посебно, по рамнодушните движења.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Ме погледа со мртов поглед. „Алегра”, рече, „никогаш нема да влезе во нашата синагога”. „Оди, сега”, му велам, „побарај ја жената и ќерката”. „Имаш ли вести за Јехуда? ” - ме праша.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Упорноста на сонцето умее да пресели Цели езера на небото А мртвиот поглед го има осетот на кртот Кој ќе ископа и премногу мрак за да излезе
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)