Сега кога се препозна себеси како мртов човек, му стана важно да остане жив што е можно подолго.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Му се стори чудно затоа што може да создаде мртов човек, но не и жив.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Пред очите на1 детето се мафта со оружјето и накитот што му припаѓале ма мртов човек; ако детето ја *T.Lidz: The Family and Human Adaptation(London,Hogarth Press,1964),p.54 34 Margina #22 [1995] | okno.mk пружи раката - се слуша восклик: Дедото повторно се вратил во живот.
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Од мртов човек никој не загубил.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Благото, речиси насмеано лице на мртвиот човек ја надминува морничавоста и дава простор за ерупција 8 Наведено во Sarah Kent, Shark Infested Waters - The Saatchi Collection of British Art in the 90s, London 1994, стр. 35.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Одржувањето на нераспаднатото тело како метафора за „оддржување на уметноста“ го спречува враќањето во неорганската, природна состојба која се наоѓа вон среќата или задоволството. (Среќата на народот, така, лежи во избегнувањето да исчезне телото на неговиот татко.) Интересно е што постои и една фотографија на Хирст каде што тој во мртовечница е фотографиран лице до лице со еден мртовец.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
А онаа пред неа само растеше и ѝ го затвораше видикот, речиси целото небо.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Човек без сенка е само мртов човек, си рече Ѓувезија Дубровска сфаќајќи дека едната од нив тука е сосема непотребна.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Зарем од мртов човек можеш да очекуваш да плаче?“ „Престани“, плачеше старецот.
„Лек против меланхолија“
од Реј Бредбери
(1994)
- Зар не е срамно да свирам, вели Јоше Свирачот, зар не е срамота кога на неа ми седи мртов човек.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Ја немам Уља за жена, ми вели Мирче, како до мртов човек да легнувам, вели и ја врти главата настрана.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
„Не, не“, рече, „мртов човек не се враќа...“
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)