ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Волкот беше тука, Сталин не беше далеку, но нашите кози не беа сами.

Вчудовидените жители забелжуваат илјади кози со нивните козари – нови регрути на работничката класа , кои настапуваат со главниот слоган: „Ние нема да направиме ниту чекор во социјализмот без нашите кози!“

На секретарот на Партијата, кој бара начини да се ослободи од оваа бела наезда, Чанга, портпаролот на козарите, му прогрмува: Ние нема да зачекориме ниту стапка во социјализмот без нашите кози!

Се движевме во куќата и во дворот, затворени, немоќни. Без нашите кози.

И ние кога ги пасевме нашите кози ја земавме и Мила.

И татковиот пријател Чанга, кога разбра за името на нашата коза, мигум остана зачуден, но никогаш не ја доведуваше во прашање татковата чесност, што и да слушнеше за него.

XII Кога дознаа во партијата за името на нашата коза Сталинка, тврдокорните идеолози во себе се противеа, но не можеа јавно или на друг начин да реагираат интимно страхувајќи да не бидат разбрани дека се против големиот брат.

Ние децата си спомнувавме на нашите кози, кога бевме заедно.

За нас караницата меѓу Тито и Сталин имаше значење доколку имаше врска со нашите кози, посебно со нашата Сталинка.

Ковавме семожни планови како да ги спасиме нашите кози, на чело со Сталинка.

Уште кога братот партиец реши да ја викаме нашата коза Сталинка, таквата опасност постоеше.

Бевме среќни што нашата коза е оплодена, ќе ни роди козле, но нај­среќни бевме што се спаси, без последици, од силната прегратка на Сталин.

Нашата коза го прифати погледот на Сталин, започна да подигрува со опашот, сакаше да се ослободи од јажето со кое ја држевме врзана околу вратот.

Откако утврди дека е млеко, им свика на другите козарчиња. – Тече козјо млеко од ридот! Млекооо од нашите кози!

XIX Бисерна зора над Калето. Се разделувавме од заедничкиот сон со нашите кози.

Чанга можеше да биде нашиот нов Сталин. Заштитник на нашите кози, на нашите животи.

Верувавме дека таков моќник ќе ја штити нашата коза, нашето семејство...

А јас верувам дека главната идеја што се ослободува од оваа книга е: „Да ги сакаме козите, да ги спасиме нашите кози, нашите пријателки, нашите хранителки”.

На времето, ние ја однесовме Мила дури и кај Чанга. Беше како наша коза.

Така нашата коза ја завикавме Сталинка.

Најмалото братче, бришејќи ги солзите, прво запраша: – Чичко, вие нели нема да ги утепате нашите козички?

Ние, помалите деца, макар што никогаш не го разбравме значењето на зборовите „социјализам“, „комунизам“, „работничка класа“, зборови кои најмногу се повторуваа, мислевме дека се тие најопасни за нашите кози.

Се разбира, намерата им беше да одат кон паркот, кај козите, да ги втасаат и да ги поминат колоните војници и полицајци, да му кажат на Чанга, па да ги земат и нашите кози.

Работите не одат на арно! – го промени веднаш текот на разговорот татко ми. – Со Сталин или без него, ние остануваме со нашите кози! – пресече Чанга. – Но независно од Сталин – продолжи татко ми – кај нас сигурно нема да доцнат „плановите за новата социјалистичка изградба”, кои секако ќе ги зафатат и нашите кози. – И во мене нешто коби.

Очекувавме татко ни да не се согласи нашата коза да се вика Сталинка, според предлогот на братот кандидат-партиец, а тој во мигот не рече ништо што мо­жеше да се протолкува како конкретен став.

Место мајка ми, со секнато млеко во себе, нашето братче го доеше нашата коза.

Нашата коза и Фодуловата коза ги пасиме со Трајко по патот бездански, ама другарувам со Трендафил.