наш (прид.) - поглед (имн.)

Ако пак тие мислат со нас да не се церемонат и да нѐ лажат Европа и нас со реформи што не ги исполнуваат, тогаш не ќе се зачуди Турција ако и ние ги обрнеме нашите погледи кон Европа и од неа бараме да се воведат во нашата татковина со сила тие реформи што се признаваат од силите европски за вистинска требност за успевањето на религиозно-националното и културното развивање на македонските рисјани 5.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Се чинеше, како да се лулеат и се претопуваат во морето, а на свиоците бегаа во боровите шуми пред нашиот поглед.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Личен триумф се индивидуалните (крајни) вредности кои со години толку нежно ги негуваме, нашиот поглед кон светот кој треба да биде исправен.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Исчезна од нашиот поглед. Појде во прегратката на своите.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Погледот на доктор Батибиус врз неа е всушност нашиот поглед низ отворите во Дишановото дело, а водопадот можно е да укажува на протечната вода во ровот од Маркеловата куќа или дури и на возот во трката со велосипедите.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Сепак, тоа неочекувано и мигновено пресретнување на нашите погледи, ја отвори приказната за „НиЕ“, но не како предмет, како досие, и не за ние на кое никогаш не инсистиравме како на заменка на она што заеднички го работевме, туку за ние што произлегуваше од таа работа и кое, очигледно, остануваше и натаму да трае во нас двајцата и покрај тоа што, според моето првично и не докрај оформено сознание по пресретнувањето на нашите погледи, нѐ обземаше чувство на длабока вина.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Лествичникот ништо не сфаќаше од тие наши погледи, но се вцрви од разлози што подоцна ги узнав, оти не знаеше зошто ја спомнувам последната реченица на татко му, а не сакаше ништо од татко му на друг да даде, да дозволи да се служи некој со татковината негова земна.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Само понекогаш нашите погледи, обата полни со гроза, се среќаваа.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Сликата Doggy (1994) пак нè враќа на аналниот секс како лајтмотив на овој текст, бидејќи се покажува дека цртежот на анус всушност е самиот пунктум на сликата (во една бартовска смисла), односно точка од која нашиот поглед влегува во сликата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Така оваа завршна интервенција е експликација на порнографичноста на целата слика иако самата по себе настанала со студено копирање на мотив додека претходниот процес на настанување на сликата всушност бил сексуализиран.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Од нашиот поглед се губи славната Картагина крај чии урнатини и подзаспани митови минав убав дел од моите дипломатски години.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но во тие моменти, додека се бориме со несреќата – реков - нашиот поглед веќе е свртен кон спротивната страна. Кон среќата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кон среќата.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Сега кога речиси неосетно нашиот поглед Ја губи светлината што шеташе со години По обожаваните предмети (Трепери само уште по предметите Што сонцето ги држи во раката дрско протната низ стаклото на прозорецот)
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Не сфатиле будалите, дека не бевме херои, туку го бевме избрале поугодното место, од каде не се гледаше, или беше затскриено за нашите погледи, местото на нашите идни могили“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)