Татко, обземен од значењата на своите книги, до кои допираше по деноноќното читање, размислуваше, без поизразито чувствување на семејното време, на динамиката на нашето растење, понесен со некакви метафизички излези за кои веруваше дека му ги откриваат само книгите, читајќи ги често и со променлив распоред.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)