А тоа нам - било како на личности, било гледано низ една колективна, “македонска” призма, токму за да фатиме контакт со тој фантом на идентитет каков и да е и каде и да е, кој едновремено е и нашиот најголем култ и најголем страв - ни е повеќе од потребно.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Но еден ден сосема обичен, скоро совршен ќе се разбудам со нов сон, со нова мисла и ќе дозволам засекогаш да исчезне сенката на мојот најголем страв.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Дозволими да ти насликам слика со боите на душата.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Дозволи ми да ти ја покажам месечината со две лица и помогними да исчезне мојот најголем страв.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Една ноќ сосема обична, скоро совршена можеби искрено ќе заплачам и ќе се помолам, можеби ќе се извинам и ќе простам или можеби едноставно некого ќе засакам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Нејзин најголем страв бил дека ќе заврши како неа.
„МАРГИНА бр. 6-7“
(1994)
Твојот најголем кошмар. Најголем страв пријателе. Дали се одрекуваш од Сатаната?
„Курвите на ѓаволот“
од Елена Велјановска
(2013)
Ми ја плесна во фаца љубовта што ја немаше никогаш за мене.
„Курвите на ѓаволот“
од Елена Велјановска
(2013)
За тие кои беа на бој секогаш бевме оптоварени со најлошата мисла, со најголемиот страв, а за тие, малите, што ги собраа не потхрануваше мислата дека таму каде што ги однесоа нема бој, нема пукање, нема убивање, дека се живи и здрави.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)