„Посланијата“ на архимандритот Пелагиќ и „Косовките“ на Милоша Милоевиќа предизвикуваат одбивност не само кај простиот и невин народ (кој зборува дека Србинот е Бугарин а Бугаринот Србин и кој нема никаков поим од фантазиите на г.Милоевиќа) туку и кај оние премудри мажи кои ги познаваат и архимандритот Пелегиќа и Милоша Милоевиќа и г.Визанкова т.е живиот извор на Милоевиќевите премудрости.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Зарем заборавивте дека „тројниот Бог” на нашиот ,,невин народ” брзо се зближи со фашизмот.
„Атеистички музеј“
од Луан Старова
(1997)